diuturnitas
Latin
Noun
diūturnitās f (genitive diūturnitātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | diūturnitās | diūturnitātēs |
| genitive | diūturnitātis | diūturnitātum |
| dative | diūturnitātī | diūturnitātibus |
| accusative | diūturnitātem | diūturnitātēs |
| ablative | diūturnitāte | diūturnitātibus |
| vocative | diūturnitās | diūturnitātēs |
References
- “diuturnitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “diuturnitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- diuturnitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- time assuages the most violent grief: vel maximos luctus vetustate tollit diuturnitas (Fam. 5. 16. 5)
- time assuages the most violent grief: vel maximos luctus vetustate tollit diuturnitas (Fam. 5. 16. 5)