divagans
Latin
Etymology
Present participle of dīvagor
Participle
dīvagāns (genitive dīvagantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dīvagāns | dīvagantēs | dīvagantia | ||
| genitive | dīvagantis | dīvagantium | |||
| dative | dīvagantī | dīvagantibus | |||
| accusative | dīvagantem | dīvagāns | dīvagantēs dīvagantīs |
dīvagantia | |
| ablative | dīvagante dīvagantī1 |
dīvagantibus | |||
| vocative | dīvagāns | dīvagantēs | dīvagantia | ||
1When used purely as an adjective.