dizge
See also: dizgë
Turkish
Etymology
From diz- (“to line up”) + -ge (noun-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): /dizˈɟe/
Noun
dizge (definite accusative dizgeyi, plural dizgeler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dizge | dizgeler |
| definite accusative | dizgeyi | dizgeleri |
| dative | dizgeye | dizgelere |
| locative | dizgede | dizgelerde |
| ablative | dizgeden | dizgelerden |
| genitive | dizgenin | dizgelerin |
Derived terms
- dizgeleşmek
- dizgeli
- dizgesel
- dizgesiz
Further reading
- “dizge”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “dizge”, in Nişanyan Sözlük
- Çağbayır, Yaşar (2007) “dizge1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1252a