dośmieć

Polish

Etymology

From do- +‎ śmieć (“to dare”).

Pronunciation

Verb

dośmieć pf

  1. (intransitive, Podegrodzie) to dare; to still be able [with infinitive ‘to do what’]
    Nie dośmiała jedne nogi podniś, bo juz byli pod jodłom. ― She couldn't/wouldn't dare lift one of her legs because both of them were already under a fir tree.

Further reading

  • Karol Mátyás (1891) “dośmieć”, in “Słowniczek gwary ludu zamieszkującego wschodnio-południową najbliższą okolicę Nowego Sącza”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 321
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.