dożywocie

Polish

Etymology

From do- +‎ żywot +‎ -e.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔ.ʐɘˈvɔ.t͡ɕɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɛ
  • Syllabification: do‧ży‧wo‧cie

Noun

dożywocie n

  1. life sentence
  2. (law) notarial contract ceding real estate in exchange for lifelong care

Declension

Declension of dożywocie
singular
nominative dożywocie
genitive dożywocia
dative dożywociu
accusative dożywocie
instrumental dożywociem
locative dożywociu
vocative dożywocie

Further reading

  • dożywocie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dożywocie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.