dociągnąć

Polish

dociągnąć pf (imperfective dociągać)

(transitive) to drag or pull something towards something else, to bring (in space)
(transitive, card games) to draw an extra card
(intransitive or reflexive) to reach (e.g. some limit)
(intransitive or reflexive with się, colloquial) to reach dragging one's heels (in space)
(reflexive with się) to pull oneself towards something held in one's hands

Conjugation of *dociągnąć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dociągnąć
future tense	1^st	dociągnę			dociągniemy
	2^nd	dociągniesz			dociągniecie
	3^rd	dociągnie			dociągną
	impersonal	dociągnie się
past tense	1^st	dociągnąłem, -(e)m dociągnął	dociągnęłam, -(e)m dociągnęła	dociągnęłom, -(e)m dociągnęło	dociągnęliśmy, -(e)śmy dociągnęli	dociągnęłyśmy, -(e)śmy dociągnęły
	2^nd	dociągnąłeś, -(e)ś dociągnął	dociągnęłaś, -(e)ś dociągnęła	dociągnęłoś, -(e)ś dociągnęło	dociągnęliście, -(e)ście dociągnęli	dociągnęłyście, -(e)ście dociągnęły
	3^rd	dociągnął	dociągnęła	dociągnęło	dociągnęli	dociągnęły
	impersonal	dociągnięto
conditional	1^st	dociągnąłbym, bym dociągnął	dociągnęłabym, bym dociągnęła	dociągnęłobym, bym dociągnęło	dociągnęlibyśmy, byśmy dociągnęli	dociągnęłybyśmy, byśmy dociągnęły
	2^nd	dociągnąłbyś, byś dociągnął	dociągnęłabyś, byś dociągnęła	dociągnęłobyś, byś dociągnęło	dociągnęlibyście, byście dociągnęli	dociągnęłybyście, byście dociągnęły
	3^rd	dociągnąłby, by dociągnął	dociągnęłaby, by dociągnęła	dociągnęłoby, by dociągnęło	dociągnęliby, by dociągnęli	dociągnęłyby, by dociągnęły
	impersonal	dociągnięto by
imperative	1^st	niech dociągnę			dociągnijmy
	2^nd	dociągnij			dociągnijcie
	3^rd	niech dociągnie			niech dociągną
anterior adverbial participle		dociągnąwszy
verbal noun		dociągnięcie

noun