dociekanie

Polish

Etymology

From dociekać +‎ -anie.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔ.t͡ɕɛˈka.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: do‧cie‧ka‧nie

Noun

dociekanie n

  1. verbal noun of dociekać, delving, researching

Declension

Declension of dociekanie
singular
nominative dociekanie
genitive dociekania
dative dociekaniu
accusative dociekanie
instrumental dociekaniem
locative dociekaniu
vocative dociekanie

Further reading

  • dociekanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dociekanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.