doczepić

Polish

Etymology

From do- +‎ czepić.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔˈt͡ʂɛ.pit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: do‧cze‧pić

Verb

doczepić pf (imperfective doczepiać)

  1. (transitive) to hitch, to attach

Conjugation

Conjugation of doczepić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doczepić
future tense 1st doczepię doczepimy
2nd doczepisz doczepicie
3rd doczepi doczepią
impersonal doczepi się
past tense 1st doczepiłem,
-(e)m doczepił 		doczepiłam,
-(e)m doczepiła 		doczepiłom,
-(e)m doczepiło 		doczepiliśmy,
-(e)śmy doczepili 		doczepiłyśmy,
-(e)śmy doczepiły
2nd doczepiłeś,
-(e)ś doczepił 		doczepiłaś,
-(e)ś doczepiła 		doczepiłoś,
-(e)ś doczepiło 		doczepiliście,
-(e)ście doczepili 		doczepiłyście,
-(e)ście doczepiły
3rd doczepił doczepiła doczepiło doczepili doczepiły
impersonal doczepiono
conditional 1st doczepiłbym,
bym doczepił 		doczepiłabym,
bym doczepiła 		doczepiłobym,
bym doczepiło 		doczepilibyśmy,
byśmy doczepili 		doczepiłybyśmy,
byśmy doczepiły
2nd doczepiłbyś,
byś doczepił 		doczepiłabyś,
byś doczepiła 		doczepiłobyś,
byś doczepiło 		doczepilibyście,
byście doczepili 		doczepiłybyście,
byście doczepiły
3rd doczepiłby,
by doczepił 		doczepiłaby,
by doczepiła 		doczepiłoby,
by doczepiło 		doczepiliby,
by doczepili 		doczepiłyby,
by doczepiły
impersonal doczepiono by
imperative 1st niech doczepię doczepmy
2nd doczep doczepcie
3rd niech doczepi niech doczepią
passive adjectival participle doczepiony doczepiona doczepione doczepieni doczepione
anterior adverbial participle doczepiwszy
verbal noun doczepienie

Further reading

  • doczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doczepić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.