dogmaticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek δογματικός (dogmatikós, “doctrinal”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɔɡˈma.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪oɡˈmaː.t̪i.kus]
Adjective
dogmaticus (feminine dogmatica, neuter dogmaticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dogmaticus | dogmatica | dogmaticum | dogmaticī | dogmaticae | dogmatica | |
| genitive | dogmaticī | dogmaticae | dogmaticī | dogmaticōrum | dogmaticārum | dogmaticōrum | |
| dative | dogmaticō | dogmaticae | dogmaticō | dogmaticīs | |||
| accusative | dogmaticum | dogmaticam | dogmaticum | dogmaticōs | dogmaticās | dogmatica | |
| ablative | dogmaticō | dogmaticā | dogmaticō | dogmaticīs | |||
| vocative | dogmatice | dogmatica | dogmaticum | dogmaticī | dogmaticae | dogmatica | |
Descendants
- Catalan: dogmàtic
- French: dogmatique
- Galician: dogmático
- Italian: dogmatico
- Portuguese: dogmático
- Romanian: dogmatic
- Spanish: dogmático
References
- “dogmaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "dogmaticus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- dogmaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.