domówić

See also: domowić

Old Polish

Etymology

    From do- +‎ mówić. First attested in 1481.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /dɔmɔːvit͡ɕʲ/
    • IPA(key): (15th CE) /dɔmovit͡ɕʲ/

    Verb

    domówić pf (imperfective domawiać)

    1. to finish saying
      • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 612:
        A takosch rzekl myly Kristus daley: Ova szye przyblyza, yen myą zdradzy. A nye doczyągnal myly Kristus tego slova domovycz, aze Iudasch poydzye (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z vyelyką tlusczą Zydov y ryczerzov
        [A takoż rzekł miły Krystus dalej: Owa sie przybliża, jen mię zdradzi. A nie dociągnął miły Krystus tego słowa domowić, aże Judasz pojdzie (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z wieliką tłuszczą Żydow i rycerzow]
    2. to agree on or coordinate the details of something
      • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 507:
        Czczyenye o tem, yako Zydovye Vyelyką Srodą konyecznye domovyly, yze myely vbycz mylego Iesuszą
        [Czcienie o tem, jako Żydowie w Wieliką Środę koniecznie domowili, iże mieli ubić miłego Jesusa]
    3. (reflexive with się, law) to declare in a trial
      • 1868 [1481], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego[3], volume XVI (quotation in Old Polish; overall work in Polish, Latin, and Old Polish), page 392:
        Prefatus procurator iure proloqutus est al. domowił sie, ut predicta Anna de Jasionka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obcego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korytkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere
        [Prefatus procurator iure proloqutus est al. domovyl sze, ut predicta Anna de Iaszonka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obczego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korythkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere]

    Derived terms

    noun

    Descendants

    • Polish: domówić

    References

    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “domówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Etymology

      Inherited from Old Polish domówić. By surface analysis, do- +‎ mówić.

      Pronunciation

       
      • IPA(key): /dɔˈmu.vit͡ɕ/
      • Rhymes: -uvit͡ɕ
      • Syllabification: do‧mó‧wić

      Verb

      domówić pf (imperfective domawiać)

      1. (transitive, literary) to finish saying
        Synonyms: dokończyć, dopowiedzieć
      2. (transitive) to order something extra
        Hypernym: zamówić
      3. (transitive) to agree on or coordinate the details of something [with z (+ instrumental) ‘with whom’]
        Synonym: dograć
      4. (transitive, dated) to rib, to deride, to jeer, to jibe
        Synonyms: przymówić; see also Thesaurus:obrażać
      5. (reflexive with się, colloquial) to agree on or coordinate the details of something [with z (+ instrumental) ‘with whom’]
        Synonym: porozumieć się
      6. (reflexive with się, colloquial) to admonish
        Synonym: przymówić się

      Conjugation

      Conjugation of domówić pf
      person singular plural
      masculine feminine neuter virile nonvirile
      infinitive domówić
      future tense 1st domówię domówimy
      2nd domówisz domówicie
      3rd domówi domówią
      impersonal domówi się
      past tense 1st domówiłem,
      -(e)m domówił
      domówiłam,
      -(e)m domówiła
      domówiłom,
      -(e)m domówiło
      domówiliśmy,
      -(e)śmy domówili
      domówiłyśmy,
      -(e)śmy domówiły
      2nd domówiłeś,
      -(e)ś domówił
      domówiłaś,
      -(e)ś domówiła
      domówiłoś,
      -(e)ś domówiło
      domówiliście,
      -(e)ście domówili
      domówiłyście,
      -(e)ście domówiły
      3rd domówił domówiła domówiło domówili domówiły
      impersonal domówiono
      conditional 1st domówiłbym,
      bym domówił
      domówiłabym,
      bym domówiła
      domówiłobym,
      bym domówiło
      domówilibyśmy,
      byśmy domówili
      domówiłybyśmy,
      byśmy domówiły
      2nd domówiłbyś,
      byś domówił
      domówiłabyś,
      byś domówiła
      domówiłobyś,
      byś domówiło
      domówilibyście,
      byście domówili
      domówiłybyście,
      byście domówiły
      3rd domówiłby,
      by domówił
      domówiłaby,
      by domówiła
      domówiłoby,
      by domówiło
      domówiliby,
      by domówili
      domówiłyby,
      by domówiły
      impersonal domówiono by
      imperative 1st niech domówię domówmy
      2nd domów domówcie
      3rd niech domówi niech domówią
      passive adjectival participle domówiony domówiona domówione domówieni domówione
      anterior adverbial participle domówiwszy
      verbal noun domówienie

      Further reading