domicenium
Latin
Etymology
From domus (“home”) + cēna (“meal, dinner”) + -ium.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɔ.mɪˈkeː.ni.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪o.miˈt͡ʃɛː.ni.um]
Noun
domicēnium n (genitive domicēniī or domicēnī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | domicēnium | domicēnia |
| genitive | domicēniī domicēnī1 |
domicēniōrum |
| dative | domicēniō | domicēniīs |
| accusative | domicēnium | domicēnia |
| ablative | domicēniō | domicēniīs |
| vocative | domicēnium | domicēnia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
References
- “domicenium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- domicenium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.