doniță
Romanian
Etymology
Borrowed from Serbo-Croatian dojnica.
Noun
doniță f (plural donițe)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | doniță | donița | donițe | donițele | |
| genitive-dative | donițe | doniței | donițe | donițelor | |
| vocative | doniță, donițo | donițelor | |||