dopełnienie

Polish

Etymology

From dopełnić +‎ -enie.

Pronunciation

IPA^(key): /dɔ.pɛwˈɲɛ.ɲɛ/
Audio: (file)
Rhymes: -ɛɲɛ
Syllabification: do‧peł‧nie‧nie

Noun

dopełnienie n

verbal noun of dopełnić
complement (something which completes)
fulfilment (the act of consummating a promise)
(grammar) object
Synonym: przedmiot

Coordinate term: podmiot
(set theory) complement

Declension

Declension of dopełnienie

	singular	plural
nominative	dopełnienie	dopełnienia
genitive	dopełnienia	dopełnień
dative	dopełnieniu	dopełnieniom
accusative	dopełnienie	dopełnienia
instrumental	dopełnieniem	dopełnieniami
locative	dopełnieniu	dopełnieniach
vocative	dopełnienie	dopełnienia

Further reading

dopełnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dopełnienie in Polish dictionaries at PWN