dowieść

Polish

Etymology

From do- +‎ wieść.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdɔ.vjɛɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: do‧wieść
  • Homophone: dowieźć

Verb

dowieść pf (imperfective dowodzić)

  1. (transitive) to prove, to demonstrate [with genitive]

Conjugation

Conjugation of dowieść pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dowieść
future tense 1st dowiodę dowiedziemy
2nd dowiedziesz dowiedziecie
3rd dowiedzie dowiodą
impersonal dowiedzie się
past tense 1st dowiodłem,
-(e)m dowiódł 		dowiodłam,
-(e)m dowiodła 		dowiodłom,
-(e)m dowiodło 		dowiedliśmy,
-(e)śmy dowiedli 		dowiodłyśmy,
-(e)śmy dowiodły
2nd dowiodłeś,
-(e)ś dowiódł 		dowiodłaś,
-(e)ś dowiodła 		dowiodłoś,
-(e)ś dowiodło 		dowiedliście,
-(e)ście dowiedli 		dowiodłyście,
-(e)ście dowiodły
3rd dowiódł dowiodła dowiodło dowiedli dowiodły
impersonal dowiedziono
conditional 1st dowiódłbym,
bym dowiódł 		dowiodłabym,
bym dowiodła 		dowiodłobym,
bym dowiodło 		dowiedlibyśmy,
byśmy dowiedli 		dowiodłybyśmy,
byśmy dowiodły
2nd dowiódłbyś,
byś dowiódł 		dowiodłabyś,
byś dowiodła 		dowiodłobyś,
byś dowiodło 		dowiedlibyście,
byście dowiedli 		dowiodłybyście,
byście dowiodły
3rd dowiódłby,
by dowiódł 		dowiodłaby,
by dowiodła 		dowiodłoby,
by dowiodło 		dowiedliby,
by dowiedli 		dowiodłyby,
by dowiodły
impersonal dowiedziono by
imperative 1st niech dowiodę dowiedźmy
2nd dowiedź dowiedźcie
3rd niech dowiedzie niech dowiodą
passive adjectival participle dowiedziony dowiedziona dowiedzione dowiedzeni dowiedzione
anterior adverbial participle dowiódłszy
verbal noun dowiedzenie
adjective
  • dowodowy
nouns
phrases

Further reading

  • dowieść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dowieść in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.