driepan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *dreupaną.
Verb
driepan
- to drip
Inflection
Conjugation of driepan (strong class 2)
| infinitive | driepan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | driepo, driepon | drōp |
| 2nd person singular | driupis | drupi |
| 3rd person singular | driupit | drōp |
| 1st person plural | driepun | drupon |
| 2nd person plural | driepit | drupot |
| 3rd person plural | driepunt | drupon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | driepe | drupi |
| 2nd person singular | driepis | drupi |
| 3rd person singular | driepe | drupi |
| 1st person plural | driepin | drupin |
| 2nd person plural | driepit | drupit |
| 3rd person plural | driepin | drupin |
| imperative | present | |
| singular | driep, driup | |
| plural | driepet | |
| participle | present | past |
| driepandi | dropan, gidropan | |
Alternative forms
- *drūpan
Descendants
- Middle Dutch: drupen
Further reading
- “driepan, drūpan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012