drongur
Faroese
Etymology
From Old Norse drengr, from Proto-Germanic *drangijaz.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈtɹɔŋkʊɹ]
Noun
drongur m (genitive singular dreingjar or drongs, plural dreingir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | drongur | drongurin | dreingir | dreingirnir |
| accusative | drong | drongin | dreingir | dreingirnar |
| dative | dreingi, drongi | dreinginum, dronginum | dreingjum | dreingjunum |
| genitive | dreingjar, drongs | dreingjarins, drongsins | dreingja | dreingjanna |