Turkish
Etymology
From French doyen. Doublet of dekan.
Pronunciation
Noun
duayen (definite accusative duayeni, plural duayenler)
- veteran (a person with long experience of a particular activity)
Declension
Declension of duayen
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
duayen
|
duayenler
|
| definite accusative
|
duayeni
|
duayenleri
|
| dative
|
duayene
|
duayenlere
|
| locative
|
duayende
|
duayenlerde
|
| ablative
|
duayenden
|
duayenlerden
|
| genitive
|
duayenin
|
duayenlerin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
duayenim
|
duayenlerim
|
| 2nd singular
|
duayensin
|
duayenlersin
|
| 3rd singular
|
duayen duayendir
|
duayenler duayenlerdir
|
| 1st plural
|
duayeniz
|
duayenleriz
|
| 2nd plural
|
duayensiniz
|
duayenlersiniz
|
| 3rd plural
|
duayenler
|
duayenlerdir
|
|