dubbelbindning
Swedish
Etymology
Compound of dubbel + bindning.
Noun
dubbelbindning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | dubbelbindning | dubbelbindnings |
| definite | dubbelbindningen | dubbelbindningens | |
| plural | indefinite | dubbelbindningar | dubbelbindningars |
| definite | dubbelbindningarna | dubbelbindningarnas |