dubitabilis
Latin
Etymology
From dubitō (“doubt”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dʊ.bɪˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.biˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
dubitābilis (neuter dubitābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | dubitābilis | dubitābile | dubitābilēs | dubitābilia | |
genitive | dubitābilis | dubitābilium | |||
dative | dubitābilī | dubitābilibus | |||
accusative | dubitābilem | dubitābile | dubitābilēs dubitābilīs |
dubitābilia | |
ablative | dubitābilī | dubitābilibus | |||
vocative | dubitābilis | dubitābile | dubitābilēs | dubitābilia |
Antonyms
- (antonym(s) of “doubtful”): indubitābilis
Related terms
Descendants
- English: dubitable
- Italian: dubitabile
- Portuguese: duvidável
- Spanish: dubitable
References
- “dubitabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dubitabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dubitabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.