dubitabundus
Latin
Etymology
dubitō (“waver, doubt”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dʊ.bɪ.taːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.bi.t̪aˈbun̪.d̪us]
Adjective
dubitābundus (feminine dubitābunda, neuter dubitābundum); first/second-declension adjective
- doubtful (full of doubts)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dubitābundus | dubitābunda | dubitābundum | dubitābundī | dubitābundae | dubitābunda | |
| genitive | dubitābundī | dubitābundae | dubitābundī | dubitābundōrum | dubitābundārum | dubitābundōrum | |
| dative | dubitābundō | dubitābundae | dubitābundō | dubitābundīs | |||
| accusative | dubitābundum | dubitābundam | dubitābundum | dubitābundōs | dubitābundās | dubitābunda | |
| ablative | dubitābundō | dubitābundā | dubitābundō | dubitābundīs | |||
| vocative | dubitābunde | dubitābunda | dubitābundum | dubitābundī | dubitābundae | dubitābunda | |