dubitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dubitō.
Participle
dubitandus (feminine dubitanda, neuter dubitandum); first/second-declension participle
- which is to be doubted or questioned
- which is to be deliberated or considered
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dubitandus | dubitanda | dubitandum | dubitandī | dubitandae | dubitanda | |
| genitive | dubitandī | dubitandae | dubitandī | dubitandōrum | dubitandārum | dubitandōrum | |
| dative | dubitandō | dubitandae | dubitandō | dubitandīs | |||
| accusative | dubitandum | dubitandam | dubitandum | dubitandōs | dubitandās | dubitanda | |
| ablative | dubitandō | dubitandā | dubitandō | dubitandīs | |||
| vocative | dubitande | dubitanda | dubitandum | dubitandī | dubitandae | dubitanda | |