ducenarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dʊ.keːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.t͡ʃeˈnaː.ri.us]
Adjective
ducēnārius (feminine ducēnāria, neuter ducēnārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ducēnārius | ducēnāria | ducēnārium | ducēnāriī | ducēnāriae | ducēnāria | |
| genitive | ducēnāriī | ducēnāriae | ducēnāriī | ducēnāriōrum | ducēnāriārum | ducēnāriōrum | |
| dative | ducēnāriō | ducēnāriae | ducēnāriō | ducēnāriīs | |||
| accusative | ducēnārium | ducēnāriam | ducēnārium | ducēnāriōs | ducēnāriās | ducēnāria | |
| ablative | ducēnāriō | ducēnāriā | ducēnāriō | ducēnāriīs | |||
| vocative | ducēnārie | ducēnāria | ducēnārium | ducēnāriī | ducēnāriae | ducēnāria | |
References
- “ducenarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "ducenarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ducenarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.