duduie
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish دودو (dudu).[1]
Noun
duduie f (plural dudui)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | duduie | duduia | dudui | duduile | |
| genitive-dative | dudui | duduii | dudui | duduilor | |
| vocative | duduie, duduio | duduilor | |||
References
- ^ Kélékian, Diran (1911) “دودو”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 584b