dugnaður

Icelandic

Etymology

From Old Norse dugnaðr.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtʏɣnaːðʏr/

Noun

dugnaður m (genitive singular dugnaðar, no plural)

  1. energy, activity, diligence
    Synonyms: dugur, kraftur, atorka

Declension

Declension of dugnaður (sg-only masculine)
singular
indefinite definite
nominative dugnaður dugnaðurinn
accusative dugnað dugnaðinn
dative dugnaði dugnaðinum, dugnaðnum
genitive dugnaðar dugnaðarins