duizelig

Dutch

Etymology

From duizelen (“to be/make dizzy”) +‎ -ig.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdœy̯.zə.ləx/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dui‧ze‧lig

Adjective

duizelig (comparative duizeliger, superlative duizeligst)

  1. dizzy, experiencing equilibrium-trouble

Declension

Declension of duizelig
uninflected duizelig
inflected duizelige
comparative duizeliger
positive comparative superlative
predicative/adverbial duizelig duizeliger het duizeligst
het duizeligste
indefinite m./f. sing. duizelige duizeligere duizeligste
n. sing. duizelig duizeliger duizeligste
plural duizelige duizeligere duizeligste
definite duizelige duizeligere duizeligste
partitive duizeligs duizeligers —

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: duiselig
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.