duktig

Swedish

Etymology

From Middle Low German duchtich, from Old Saxon *duhtig, from Proto-West Germanic *duhtīg (strong, proficient). Parallel borrowing with Danish dygtig, Norwegian dyktig.

Pronunciation

  • IPA(key): /²dɵkːtɪɡ/
  • Audio:(file)

Adjective

duktig (comparative duktigare, superlative duktigast)

  1. skilled; clever; good; hard-working; diligent (showing "good" behavior, in an extended sense that includes both being good at something and behaving well)

Declension

Inflection of duktig
Indefinite positive comparative superlative1
common singular duktig duktigare duktigast
neuter singular duktigt duktigare duktigast
plural duktiga duktigare duktigast
masculine plural2 duktige duktigare duktigast
Definite positive comparative superlative
masculine singular3 duktige duktigare duktigaste
all duktiga duktigare duktigaste

1 The indefinite superlative forms are only used in the predicative.
2 Dated or archaic.
3 Only used, optionally, to refer to things whose natural gender is masculine.

Derived terms

  • duktigt (has an additional, unintuitive sense of "very (much)")

References