dulcatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dulcō

Participle

dulcātus (feminine dulcāta, neuter dulcātum); first/second-declension participle

  1. having been sweetened

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dulcātus dulcāta dulcātum dulcātī dulcātae dulcāta
genitive dulcātī dulcātae dulcātī dulcātōrum dulcātārum dulcātōrum
dative dulcātō dulcātae dulcātō dulcātīs
accusative dulcātum dulcātam dulcātum dulcātōs dulcātās dulcāta
ablative dulcātō dulcātā dulcātō dulcātīs
vocative dulcāte dulcāta dulcātum dulcātī dulcātae dulcāta