duodecennium
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [du.ɔ.dɛˈkɛn.ni.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.o.d̪eˈt͡ʃɛn.ni.um]
Adjective
duodecennium
- genitive masculine/feminine/neuter plural of duodecennis
Noun
duodecennium n (genitive duodecenniī or duodecennī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | duodecennium | duodecennia |
| genitive | duodecenniī duodecennī1 |
duodecenniōrum |
| dative | duodecenniō | duodecenniīs |
| accusative | duodecennium | duodecennia |
| ablative | duodecenniō | duodecenniīs |
| vocative | duodecennium | duodecennia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- English: duodecennial
References
- “duodecennium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- duodecennium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.