duodecimviratus
Latin
Etymology
From duodecimvir + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [du.ɔ.dɛ.kɪm.wɪˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.o.d̪e.t͡ʃim.viˈraː.t̪us]
Noun
duodecimvirātus m (genitive duodecimvirātūs); fourth declension
- duodecimvirate (rank or office of a duodecimvir)
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | duodecimvirātus | duodecimvirātūs |
| genitive | duodecimvirātūs | duodecimvirātuum |
| dative | duodecimvirātuī | duodecimvirātibus |
| accusative | duodecimvirātum | duodecimvirātūs |
| ablative | duodecimvirātū | duodecimvirātibus |
| vocative | duodecimvirātus | duodecimvirātūs |