duovir
English
Etymology
Learned borrowing from Latin duovir.
Noun
duovir (plural duovirs)
- Synonym of duumvir.
- 2016, The Oxford Handbook of Roman Law and Society:
- The duovir then asks the litigants whom they wish to serve as their iudex.
Latin
Alternative forms
- duomvir, duumvir, duûmvir, duûmuir, duumuir
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈdu.ɔ.wɪr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈd̪uː.o.vir]
Noun
duovir m (genitive duovirī); second declension
- duumvir
- 170 BC – 131 BC, HD003556 inscription in Rome
- A(ulus) Postumius A(uli) f(ilius) A(uli) n(epos) Albinus duovir lege / Plaetoria reficiundam coeravit
- (please add an English translation of this quotation)
- 1 AD – 50 AD, HD001168 inscription in Narbonne
- / [duom]vir quinquenna[li]s duomvir / [iteru]m praefectus pro duoviro augur / [tribunu]s militum primipilus praefectus [navi]um / [ex c]onlegio Honoris et Virtutis arbitratu / Zenonis lib(erti)
- 170 BC – 131 BC, HD003556 inscription in Rome
Declension
Second-declension noun (nominative singular in -r).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | duovir | duovirī |
| genitive | duovirī | duovirōrum |
| dative | duovirō | duovirīs |
| accusative | duovirum | duovirōs |
| ablative | duovirō | duovirīs |
| vocative | duovir | duovirī |
Descendants
- → English: duovir
- → Italian: duoviro
- → Russian: дуовир (duovir)
References
- “duovir”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press