duplicitar

Romanian

Etymology

From duplicitate +‎ -ar.

Adjective

duplicitar m or n (feminine singular duplicitară, masculine plural duplicitari, feminine and neuter plural duplicitare)

  1. duplicitous

Declension

Declension of duplicitar
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite duplicitar duplicitară duplicitari duplicitare
definite duplicitarul duplicitara duplicitarii duplicitarele
genitive-
dative
indefinite duplicitar duplicitare duplicitari duplicitare
definite duplicitarului duplicitarei duplicitarilor duplicitarelor