duracinus
Latin
Etymology
From dūrus (“hard”) + acinus (“berry, grape”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [duːˈra.kɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪uˈraː.t͡ʃi.nus]
Adjective
dūracinus (feminine dūracina, neuter dūracinum); first/second-declension adjective
Usage notes
Originally applied to the grape, when it was fit only for eating, not wine-making. The term was later applied to other fruits with a central stone, such as the peach.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dūracinus | dūracina | dūracinum | dūracinī | dūracinae | dūracina | |
| genitive | dūracinī | dūracinae | dūracinī | dūracinōrum | dūracinārum | dūracinōrum | |
| dative | dūracinō | dūracinae | dūracinō | dūracinīs | |||
| accusative | dūracinum | dūracinam | dūracinum | dūracinōs | dūracinās | dūracina | |
| ablative | dūracinō | dūracinā | dūracinō | dūracinīs | |||
| vocative | dūracine | dūracina | dūracinum | dūracinī | dūracinae | dūracina | |
Related terms
Descendants
References
- “duracinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- duracinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.