dwójko

Polish

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈdvuj.kɔ/
  • Rhymes: -ujkɔ
  • Syllabification: dwój‧ko

Etymology 1

From dwoje +‎ -ko.

Numeral

dwójko

  1. (collective) diminutive of dwoje (“two”)
    Dwójko dziétek mám. ― I have two kids.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

dwójko

  1. vocative singular of dwójka

Further reading

  • Władysław Siarkowski (1878) “dwójko”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 246
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.