dwudziestościenny
Polish
Etymology
From dwudziestościan + -ny.
Pronunciation
- IPA(key): /dvu.d͡ʑɛs.tɔɕˈt͡ɕɛn.nɘ/
- Rhymes: -ɛnnɘ
- Syllabification: dwu‧dzies‧toś‧cien‧ny
Adjective
dwudziestościenny (not comparable, no derived adverb)
- (relational, geometry) icosahedral
Declension
Declension of dwudziestościenny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | dwudziestościenny | dwudziestościenna | dwudziestościenne | dwudziestościenni | dwudziestościenne | |
| genitive | dwudziestościennego | dwudziestościennej | dwudziestościennego | dwudziestościennych | ||
| dative | dwudziestościennemu | dwudziestościennej | dwudziestościennemu | dwudziestościennym | ||
| accusative | dwudziestościennego | dwudziestościenny | dwudziestościenną | dwudziestościenne | dwudziestościennych | dwudziestościenne |
| instrumental | dwudziestościennym | dwudziestościenną | dwudziestościennym | dwudziestościennymi | ||
| locative | dwudziestościennym | dwudziestościennej | dwudziestościennym | dwudziestościennych | ||
Further reading
- Aleksander Zdanowicz (1861) “dwudziestościenny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dwudziestościenny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 601