dyrgrip
Swedish
Etymology
From Icelandic dýrgripur. Attested since 1739.
Noun
dyrgrip c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | dyrgrip | dyrgrips |
| definite | dyrgripen | dyrgripens | |
| plural | indefinite | dyrgripar | dyrgripars |
| definite | dyrgriparna | dyrgriparnas |