dyskrecja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Late Latin discrētiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɘsˈkrɛ.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛt͡sja
  • Syllabification: dys‧kre‧cja

Noun

dyskrecja f

  1. discretion (quality of being discreet or circumspect)

Declension

Declension of dyskrecja
singular
nominative dyskrecja
genitive dyskrecji
dative dyskrecji
accusative dyskrecję
instrumental dyskrecją
locative dyskrecji
vocative dyskrecjo
adjective
adverb

Further reading

  • dyskrecja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dyskrecja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.