dziadziuś

Polish

Etymology

From dziad +‎ -uś.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈd͡ʑa.d͡ʑuɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ad͡ʑuɕ
  • Syllabification: dzia‧dziuś

Noun

dziadziuś m pers

  1. (endearing) diminutive of dziadek; grandpa

Declension

Declension of dziadziuś
singular plural
nominative dziadziuś dziadziusiowie
genitive dziadziusia dziadziusiów
dative dziadziusiowi dziadziusiom
accusative dziadziusia dziadziusiów
instrumental dziadziusiem dziadziusiami
locative dziadziusiu dziadziusiach
vocative dziadziusiu dziadziusiowie

Further reading

  • dziadziuś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dziadziuś in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.