dzikarz

Polish

Etymology

From dzik +‎ -arz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈd͡ʑi.kaʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ikaʂ
  • Syllabification: dzi‧karz

Noun

dzikarz m animal

  1. (hunting) working terrier

Declension

Declension of dzikarz
singular plural
nominative dzikarz dzikarze
genitive dzikarza dzikarzy/dzikarzów
dative dzikarzowi dzikarzom
accusative dzikarza dzikarze
instrumental dzikarzem dzikarzami
locative dzikarzu dzikarzach
vocative dzikarzu dzikarze

Further reading

  • dzikarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dzikarz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.