dziwactwo

Polish

Etymology

From dziwak +‎ -ctwo.

Pronunciation

  • IPA(key): /d͡ʑiˈva.t͡stfɔ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡stfɔ
  • Syllabification: dzi‧wa‧ctwo

Noun

dziwactwo n

  1. (countable) quirk, peculiarity, idiosyncrasy
  2. (uncountable) quirkiness, eccentricity
    Synonym: dziwaczność

Declension

Declension of dziwactwo
singular plural
nominative dziwactwo dziwactwa
genitive dziwactwa dziwactw
dative dziwactwu dziwactwom
accusative dziwactwo dziwactwa
instrumental dziwactwem dziwactwami
locative dziwactwie dziwactwach
vocative dziwactwo dziwactwa

Further reading

  • dziwactwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dziwactwo in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.