dzwonnik

See also: Dzwonnik

Polish

Etymology

From dzwonić +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈd͡zvɔn.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnɲik
  • Syllabification: dzwon‧nik
  • Homophone: Dzwonnik

Noun

dzwonnik m pers

  1. (dated) bell-ringer

Declension

Declension of dzwonnik
singular plural
nominative dzwonnik dzwonnicy/dzwonniki (deprecative)
genitive dzwonnika dzwonników
dative dzwonnikowi dzwonnikom
accusative dzwonnika dzwonników
instrumental dzwonnikiem dzwonnikami
locative dzwonniku dzwonnikach
vocative dzwonniku dzwonnicy

Noun

dzwonnik m animal

  1. neotropical bellbird (any bird of the genus Procnias)

Declension

Declension of dzwonnik
singular plural
nominative dzwonnik dzwonniki
genitive dzwonnika dzwonników
dative dzwonnikowi dzwonnikom
accusative dzwonnika dzwonniki
instrumental dzwonnikiem dzwonnikami
locative dzwonniku dzwonnikach
vocative dzwonniku dzwonniki
adjective
  • dzwonkowy
nouns
verbs

Further reading

  • dzwonnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dzwonnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.