earh
Middle English
Adjective
earh
- alternative form of argh
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /æ͜ɑrx/, [æ͜ɑrˠx]
Etymology 1
From Proto-West Germanic *arhu, from Proto-Germanic *arhwō, from Proto-Indo-European *h₂érkʷo- (“bow, arrow”). Near cognates include Gothic 𐌰𐍂𐍈𐌰𐌶𐌽𐌰 (arƕazna) and Old Norse ǫr; further cognates include Latin arcus (“bow”).
Noun
earh f (nominative plural ēarwa)
- (rare) arrow
Declension
Strong ō-stem:
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | earh | ēarwa, ēarwe |
accusative | ēarwe | ēarwa, ēarwe |
genitive | ēarwe | ēarwa |
dative | ēarwe | ēarwum |
Synonyms
- flān (the normal West Saxon term)
- strǣl (the normal Mercian term)
Descendants
Etymology 2
See earg.
Adjective
earh
- alternative form of earg
Declension
Declension of earh — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | earh | earh | earh |
Accusative | eargne | earge | earh |
Genitive | earges | eargre | earges |
Dative | eargum | eargre | eargum |
Instrumental | earge | eargre | earge |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | earge | earga, earge | earh |
Accusative | earge | earga, earge | earh |
Genitive | eargra | eargra | eargra |
Dative | eargum | eargum | eargum |
Instrumental | eargum | eargum | eargum |
Declension of earh — Weak