Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish ابوین (“parents”), from Arabic أَبَوَيْنِ (ʔabawayni, “parents”), dual genitive/accusative of أَب (ʔab, “father”).
Noun
ebeveyn (definite accusative ebeveyni, plural ebeveynler)
- (family) parents (mother and father)
- Synonym: anne-baba
Declension
Declension of ebeveyn
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ebeveyn
|
ebeveynler
|
| definite accusative
|
ebeveyni
|
ebeveynleri
|
| dative
|
ebeveyne
|
ebeveynlere
|
| locative
|
ebeveynde
|
ebeveynlerde
|
| ablative
|
ebeveynden
|
ebeveynlerden
|
| genitive
|
ebeveynin
|
ebeveynlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ebeveynim
|
ebeveynlerim
|
| 2nd singular
|
ebeveynin
|
ebeveynlerin
|
| 3rd singular
|
ebeveyni
|
ebeveynleri
|
| 1st plural
|
ebeveynimiz
|
ebeveynlerimiz
|
| 2nd plural
|
ebeveyniniz
|
ebeveynleriniz
|
| 3rd plural
|
ebeveynleri
|
ebeveynleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ebeveynimi
|
ebeveynlerimi
|
| 2nd singular
|
ebeveynini
|
ebeveynlerini
|
| 3rd singular
|
ebeveynini
|
ebeveynlerini
|
| 1st plural
|
ebeveynimizi
|
ebeveynlerimizi
|
| 2nd plural
|
ebeveyninizi
|
ebeveynlerinizi
|
| 3rd plural
|
ebeveynlerini
|
ebeveynlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ebeveynime
|
ebeveynlerime
|
| 2nd singular
|
ebeveynine
|
ebeveynlerine
|
| 3rd singular
|
ebeveynine
|
ebeveynlerine
|
| 1st plural
|
ebeveynimize
|
ebeveynlerimize
|
| 2nd plural
|
ebeveyninize
|
ebeveynlerinize
|
| 3rd plural
|
ebeveynlerine
|
ebeveynlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ebeveynimde
|
ebeveynlerimde
|
| 2nd singular
|
ebeveyninde
|
ebeveynlerinde
|
| 3rd singular
|
ebeveyninde
|
ebeveynlerinde
|
| 1st plural
|
ebeveynimizde
|
ebeveynlerimizde
|
| 2nd plural
|
ebeveyninizde
|
ebeveynlerinizde
|
| 3rd plural
|
ebeveynlerinde
|
ebeveynlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ebeveynimden
|
ebeveynlerimden
|
| 2nd singular
|
ebeveyninden
|
ebeveynlerinden
|
| 3rd singular
|
ebeveyninden
|
ebeveynlerinden
|
| 1st plural
|
ebeveynimizden
|
ebeveynlerimizden
|
| 2nd plural
|
ebeveyninizden
|
ebeveynlerinizden
|
| 3rd plural
|
ebeveynlerinden
|
ebeveynlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ebeveynimin
|
ebeveynlerimin
|
| 2nd singular
|
ebeveyninin
|
ebeveynlerinin
|
| 3rd singular
|
ebeveyninin
|
ebeveynlerinin
|
| 1st plural
|
ebeveynimizin
|
ebeveynlerimizin
|
| 2nd plural
|
ebeveyninizin
|
ebeveynlerinizin
|
| 3rd plural
|
ebeveynlerinin
|
ebeveynlerinin
|
|
Further reading
- “ebeveyn”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu