eblanditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēblandior.
Participle
ēblanditus (feminine ēblandita, neuter ēblanditum); first/second-declension participle
- flattered (obtained by flattery)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēblanditus | ēblandita | ēblanditum | ēblanditī | ēblanditae | ēblandita | |
| genitive | ēblanditī | ēblanditae | ēblanditī | ēblanditōrum | ēblanditārum | ēblanditōrum | |
| dative | ēblanditō | ēblanditae | ēblanditō | ēblanditīs | |||
| accusative | ēblanditum | ēblanditam | ēblanditum | ēblanditōs | ēblanditās | ēblandita | |
| ablative | ēblanditō | ēblanditā | ēblanditō | ēblanditīs | |||
| vocative | ēblandite | ēblandita | ēblanditum | ēblanditī | ēblanditae | ēblandita | |