ebriacus

Latin

Etymology

Derived from Latin ēbrius.

Pronunciation

Adjective

ēbriācus (feminine ēbriāca, neuter ēbriācum); first/second-declension adjective

  1. (Late Latin) drunk, intoxicated; drunken
    Synonyms: see Thesaurus:ebrius

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēbriācus ēbriāca ēbriācum ēbriācī ēbriācae ēbriāca
genitive ēbriācī ēbriācae ēbriācī ēbriācōrum ēbriācārum ēbriācōrum
dative ēbriācō ēbriācae ēbriācō ēbriācīs
accusative ēbriācum ēbriācam ēbriācum ēbriācōs ēbriācās ēbriāca
ablative ēbriācō ēbriācā ēbriācō ēbriācīs
vocative ēbriāce ēbriāca ēbriācum ēbriācī ēbriācae ēbriāca

Descendants

  • Catalan: embriac
  • French: ivraie
  • Italian: ubriaco
  • Occitan: embriac, embriaga, embiraga
  • Portuguese: embriagar
  • Sicilian: mmriacu
  • Spanish: briago, embriago
  • Venetan: imbriago

References

  • ebriacus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ebriacus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.