ebriolatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [eː.bri.ɔˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.bri.oˈlaː.t̪us]
Adjective
ēbriolātus (feminine ēbriolāta, neuter ēbriolātum); first/second-declension adjective
- tipsy (a little intoxicated)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēbriolātus | ēbriolāta | ēbriolātum | ēbriolātī | ēbriolātae | ēbriolāta | |
| genitive | ēbriolātī | ēbriolātae | ēbriolātī | ēbriolātōrum | ēbriolātārum | ēbriolātōrum | |
| dative | ēbriolātō | ēbriolātae | ēbriolātō | ēbriolātīs | |||
| accusative | ēbriolātum | ēbriolātam | ēbriolātum | ēbriolātōs | ēbriolātās | ēbriolāta | |
| ablative | ēbriolātō | ēbriolātā | ēbriolātō | ēbriolātīs | |||
| vocative | ēbriolāte | ēbriolāta | ēbriolātum | ēbriolātī | ēbriolātae | ēbriolāta | |
References
- “ebriolatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "ebriolatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ebriolatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.