eburatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛ.bʊˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.buˈraː.t̪us]
Adjective
eburātus (feminine eburāta, neuter eburātum); first/second-declension adjective
- adorned or inlaid with ivory
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | eburātus | eburāta | eburātum | eburātī | eburātae | eburāta | |
| genitive | eburātī | eburātae | eburātī | eburātōrum | eburātārum | eburātōrum | |
| dative | eburātō | eburātae | eburātō | eburātīs | |||
| accusative | eburātum | eburātam | eburātum | eburātōs | eburātās | eburāta | |
| ablative | eburātō | eburātā | eburātō | eburātīs | |||
| vocative | eburāte | eburāta | eburātum | eburātī | eburātae | eburāta | |
Related terms
References
- “eburatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "eburatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- eburatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.