edoctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēdoceō (“teach”)
Participle
ēdoctus (feminine ēdocta, neuter ēdoctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēdoctus | ēdocta | ēdoctum | ēdoctī | ēdoctae | ēdocta | |
| genitive | ēdoctī | ēdoctae | ēdoctī | ēdoctōrum | ēdoctārum | ēdoctōrum | |
| dative | ēdoctō | ēdoctae | ēdoctō | ēdoctīs | |||
| accusative | ēdoctum | ēdoctam | ēdoctum | ēdoctōs | ēdoctās | ēdocta | |
| ablative | ēdoctō | ēdoctā | ēdoctō | ēdoctīs | |||
| vocative | ēdocte | ēdocta | ēdoctum | ēdoctī | ēdoctae | ēdocta | |
References
- edoctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- we know from experience: usu rerum (vitae, vitae communis) edocti sumus
- we know from experience: usu rerum (vitae, vitae communis) edocti sumus