educatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēducō (“bring up; educate”).
Participle
ēducātus (feminine ēducāta, neuter ēducātum); first/second-declension participle
- brought up, having been brought up, reared, having been reared
- educated, having been educated, trained, having been trained
- produced, having been produced
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēducātus | ēducāta | ēducātum | ēducātī | ēducātae | ēducāta | |
| genitive | ēducātī | ēducātae | ēducātī | ēducātōrum | ēducātārum | ēducātōrum | |
| dative | ēducātō | ēducātae | ēducātō | ēducātīs | |||
| accusative | ēducātum | ēducātam | ēducātum | ēducātōs | ēducātās | ēducāta | |
| ablative | ēducātō | ēducātā | ēducātō | ēducātīs | |||
| vocative | ēducāte | ēducāta | ēducātum | ēducātī | ēducātae | ēducāta | |
References
- “educatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "educatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- educatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.