eencoren
Middle Dutch
Etymology
From earlier êcōren, modified by folk etymology. From Old Dutch *ēkorno, from Proto-West Germanic *aikwernō.
Noun
êencōren n or m
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | êencōren | êencōren, êncōrene |
| accusative | êencōren | êencōren, êncōrene |
| genitive | êencōrens | êncōrene |
| dative | êncōrene | êncōrenen |
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | êencōren | êncōrene |
| accusative | êencōren | êncōrene |
| genitive | êencōrens | êncōrene |
| dative | êncōrene | êncōrenen |
Alternative forms
- êcōren
- êcorn
Descendants
Further reading
- “ecorn”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- “eencoren”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “eencoren”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN