efen
See also: efen-
Old English
Etymology 1
From Proto-Germanic *ebnaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈe.fen/, [ˈe.ven]
Adjective
efen
- alternative form of efn
Declension
Declension of efen — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | efen | efen | efen |
| Accusative | efenne | efene | efen |
| Genitive | efenes | efenre | efenes |
| Dative | efenum | efenre | efenum |
| Instrumental | efene | efenre | efene |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | efene | efena, efene | efen |
| Accusative | efene | efena, efene | efen |
| Genitive | efenra | efenra | efenra |
| Dative | efenum | efenum | efenum |
| Instrumental | efenum | efenum | efenum |
Declension of efen — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | efena | efene | efene |
| Accusative | efenan | efenan | efene |
| Genitive | efenan | efenan | efenan |
| Dative | efenan | efenan | efenan |
| Instrumental | efenan | efenan | efenan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | efenan | efenan | efenan |
| Accusative | efenan | efenan | efenan |
| Genitive | efenra, efenena | efenra, efenena | efenra, efenena |
| Dative | efenum | efenum | efenum |
| Instrumental | efenum | efenum | efenum |
Adverb
efen
- alternative form of efn
Etymology 2
From Proto-Germanic *ēbandaz (“evening”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈeː.fen/, [ˈeː.ven]
Noun
ēfen m
- alternative form of ǣfen
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ēfen | ēfennas |
| accusative | ēfen | ēfennas |
| genitive | ēfennes | ēfenna |
| dative | ēfenne | ēfennum |
Turkish
Noun
efen
- second-person singular possessive of efe